Kralj Petar II Karađorđević rođen je u Beogradu, 6. septembar 1923. godine, umro u Denveru, 3. novembra 1970. godine. Bio je treći i poslednji kralj Kraljevine Jugoslavije (1934—29. novembar 1945) i prvi sin kralja Aleksandra I i kraljice Marije.
U vreme ubistva svog oca 1934. godine, Petar II je bio maloletan pa je kraljevska vlast preneta na Namesništvo koje je u testamentu odredio kralj Aleksandar I, na čelu sa knezom namesnikom knezom Pavlom Karađorđevićem, članovi su bili Ivo Perović i Radenko Stanković.
Posle vojnog puča protiv kneza Pavla i vlade Cvetković-Maček koji su doneli odluku o pristupanju Jugoslavije Trojnom paktu, Petar II je proglašen punoletnim.
U zemlji je vladao samo 19 dana, pošto je 14. aprila na predlog predsednika vlade armijskog generala Dušana Simovića, odveden u izbeglištvo nakon invazije sila Osovine.
Kralj Petar II je podržavao četnike pukovnika (potonjeg armijskog generala) Dragoljuba Mihailovića, a kada su se saveznici preorijentisali na partizanski pokret predvođen komunistima, kralj Petar II je pod pritiskom Britanaca pozvao svoje pristalice da stupe u partizane.
Prema sporazumu Šubašić-Tito sa kraja 1944. godine, kralj je marta 1945. preneo svoja ovlašćenja na tročlano namesništvo.
Kralj Petar II je zbačen odlukom nove komunističke Ustavotvorne skupštine FNRJ od 29. novembra 1945.
Posle rata se naselio u SAD, a preminuo 3. novembra 1970. u Denveru od ciroze jetre.
Sahranjen je u manastiru Svetog Save u Libertivilu, u saveznoj državi Ilinois, da bi 2013. njegovi ostaci bili preneseni u crkvu Svetog Đorđa na Oplencu.
Njegov unuk, princ Filip koji danas živi u Beogradu, podsetio je preko Tvitera na stogodošinjicu rođenja svog dede i u toku jučerašnjeg dana odao mu počast na Oplencu.
On je na Tviteru napisao da se oseća “ponosno i ispunjeno” jer se vratio u “našu Srbiju” gde se rodio i njegov sin Stefan, prvi nakon pradede Kralja Petra II koji je rođen u Beogradu. On je dodao da je srećan što će njegovo naslednik rasti Srbiji, među svojim narodom i precima, čime će ispuniti želju generacija Karađorđevića, a posebno želju njegovog dede.
