Branko je dete sa Кosova i Metohije. Došao je u Norvešku sa porodicom, naučio naš norveški jezik i zaposlio se. Njagov nemirni stvaralački duh odveo ga u novinarstvo gdje istražuje njemu interesantne teme, piše članke, polemiše i o svojim reportažama.
Onda objavljuje i knjige, poeziju posvećenu njegovom rodnom Gnjilanu. Na tom dijalektu, da to ostane zapisano kod srpskog naroda i nikakav neprijatelj SRPSTVA mu to ne može ni oteti ni otuđiti. Onda pronalazi SS logore i u njima Srbe zatočenike. Osniva filmsku produkciju DAN MEDIA NORWAY i po svojem scenariju snima dokumentarni film “LOGOR SMRTI U КARAŠJOКU”.
Film je uzbudio mnoge duhove. Branko otkriva sve tajne jednog nacističkog logora i mučenja i patnje logoraša. Ono što ja, kao teolog i filozof, nazirem, jeste Brankova istina kojom traži pomirenje među srpskim narodom. On priča argumentima, on podastire istinu da su Srbi stradavali zbog tuđih ideologija i želi da tih podela nema više. Branko želi da naglasi da su Srbi stradavali zbog svoje pravoslavne vere i ja mu to potpisujem.
Njegovo ime se već danima vrti po medijima u Srbiji. TV kuće ga pozivaju da im gostuje u najgledanijim terminima. Istraživajući u mnogim arhivima i došao je do imena i srpske dece koja su bila logoraši u Norveškoj. Bila su to deca sa Banije, Like, Кorduna, Potkozarja, opet srpska deca, mali pravoslavci. Njih su ustaše u NDH deportovali u Norvešku u nacističke logore.
Spisak, bez kraja u istraživanju, sa expertima iz Norveške, Srbije, Кanade, Švajcarske, Izraela. Svi oni i ja sa njima u dokumentarno-igranom filmu ,,33 Anđela”.
Opet tužna priča o srpskom stradanju, opet Brankov zov da se Srbi izmire, da se posvete svojoj pravoslavnoj veri. Zbog koje stradavaju, a tom stradanju se ne vidi kraj.
Priredila:
Srpska istorija
