Bela Palanka se nalazi u jugoistočnoj Srbiji, zauzima središnji tok reke Nišave između Suve planine na jugozapadu i Svrljiških planina na severoistoku i ima oko 12000 stanovnika.
Geografski položaj
Po izlasku iz Sićevačke klisure , od Niša prema Pirotu smeštena je Bela Palanka.
Zahvata površinu od 517 km2 i jedna je od najvećih u ovom delu Srbije, ima 12.126 stanovnika po popisu iz 2011.godine, a Opštinu čini 46 naselja.
Nalazi se na raskrsnici puteva za Bliski Istok i srednju Aziju i udaljena je od Beograda – 280 km, od Niša – 42 km, od Pirota 27 km i od Sofije – 108 km.
Sa zapada se graniči opštinom Niška banja, sa severa opštinama Svrljig i Knjaževac, sa istoka opštinom Pirot, sa juga opštinom Babušnica, i sa jugozapada sa opštinom Gadžin Han.
Zbog povoljnih prirodnih uslova, bogatog kulturno – istorijskog nasleđa, brojnih manifestacija, sportskih sadržaja, tradicionalne hrane i gostoprimstva ljudi postoje mogućnosti za razvoj svih oblika turizma.
Istorijat
Kako je Bela Palanka pogađana ratovima i osvajanjima kroz vekove i menjala svoje osvajače i okupatore, tako se i njena imena menjala kroz vekove. Kako su tu bili prvi Kelti, tačnije jedno njihovo pleme Remi tako je i prvobitni naziv Bele Palanke koju poznajemo bilo Remezijana, u trećem veku (292.godine).
Kako su vekovi prolazili tako se i staroantičko naselje menjalo i poprimalo nove dimenzije, ovog puta pod upravom Rimljana, koji su ostavili svoj trag u vidu bazilika, rimskih stubova i miljokaza.
Na osnovu misionarskog delovanja slavnog episkopa Nikete (338. – 420.) se zaključuje da krajem IV i početkom V veka Remezijana postaje sedište episkopije. Niketa je slavni misionar i crkveni pisac čije je ime imalo dodatak Remesianesis. Postojanje episkopskog sedišta ukazuje da je u Remezijani preovladalo hrišćanstvo.
Vekovi su prolazili, a u tadašnje belopalanačko naselje su ušli Turci, a sa njima je došlo do ponovnog menjanja imena palanke kojoj su kumovali tadašnji turski zapovednici i vladari.
Prvo pominjanje Bele Palanke je u pisanim dokumentima, navođenjem Izvora kao prvobitnog naziva ovog naselja u XI veku, ali se pouzdano zna da je naselje postojalo još ranije u VIII ili IX veku.
Turski zapovednici i vladari se smenjivaše, a sa njima i imena, pa su od XVII veka poznati nazivi Musa-Pašina Palanka, Mehmed- Pašina Palanka, Mustafa- Pašina Palanka, početkom XVIII veka.
“Zanimljivo je to da se Bela Palanka prvi put pominje u ratnim materijalima maršala Sekendorfa 1737. godine, i to kao Ak Palanka, gde “AK” na turskom znači “belo”, objavljuje zvanični sajt Turističke organizacije Bela Palanka.
